Sus ve ne olur dinle satırlarımın hıçkırıklarını
Her kelimesi gerçek olanı anlatayım sana…

Babam adımı neden üveys koymus bilir misin ?
Uveysi gibi olayım diye, görmeden sevebileyim diye
Rüyalarda gerçeği bulayım diye…
Ve ben sevgili uveysi makamını uveyk yasayan;
Seni görmeden sevdim, sesini duymadan
Yüreğinin, yürek menziline girmeden sevdim seni…
Sen varlığımdan habersizken…

Ben adını bilirdim bir tek adına o kadar şiir yazdım ki
Adımı unutur oldum sevgili…
Ve ben sevgili benden önce sen olmuşum,
“Bela “ derken adın adımla anılmış sevgili…
Ve ben seni dilemişim rabbimden…
Ama aşkın sinemi yakarken, gitmek istedim
Senden, kendimden aşkımdan gitmek…
Çok kaçtım ve gittiğim her yere sende geldin yüreğim de…
Askının ızdırabı dayanılmaz olduğunda anladım ki
Yoktu kaçışın mümkünü…
Bu defa şairane kelimeler,
Dolambaçlar bekleme benden…
Sadece bil istedim…
Ben Rabbimden Dünyalık bir tek seni istedim…

“Rabbim yüreğimdekini dilime düşür,
Benim canımı al” diye…
Ve duam kabul olmuş sevgili…
Hani henüz çaresi olmayan o derde düştüğümü anladığım gün,
Dilime düşünce sevgin anladım…

 

Evet “ Seni seviyorum “
Evet “ Ben ölüyorum sevgili, artık gidiyorum…”
Şiirlerim yetim kalacak, sözlerim öksüz
Penceremde ki sırf Adını anımsatan Leyl’ aklar kuruyacak
Ve ben öleceğim sevgili…
Evet artık üveysim, hep mutlu ol sevdiğim
Bunlar sıradan bir şiirin sözleri değil…
İmkansız bir aşkın umutsuz haykırışları
Ve yalan değil” ölüyorum” bil artık…

AŞKINI DİLİME DÜŞÜRMENİN BEDELİNİ CANIMLA ÖDÜYORUM…

 

Veysel Karani YILMAZ