Ah İstanbul..
Ağrısı yeni dinmişken acılarımın Yeni ağrılar arıyorum kendime. Uzaktaydı o, Hiç sahip olamadığım şehrin tek ağrısıydı. İçimin en katı yerinde adının katilliği sıralanmıştı Ben hüznümle yüzümü kirletiyordum O ise şehrin tenhalığına kaçan otobüs camlarına kazıyordu /kahramanlığını… Ellerinin buğusuna binlerce kez sürmüştüm saçlarımı, Ama o hep giden olmuştu, Bense defalarca kalan… Islak mumun alevi çözüyordu […]