Hüzün yıldızları parlıyor bugün gökyüzünde,
Bu gece yine için için yanıyorum,
Oturmuş seni düşünüp ağlıyorum,
Seni,gidişini,sevişini,her şeyini…
Unutamıyor işte seni şu yaralı kalbim,
Yaptıklarını hatırlayıp pişman oluyor…
Seni düşünüyorum bu gece,karanlık gökyüzünde…
Simsiyah gökyüzünde parlayan yıldızları seyrediyorum,
Onları sana benzetiyorum,
Kararmış kalbimin bir kenarında yanan meşale misali…
Dedim ya seni düşünüyorum bu gece,
Beni sevdiğini,bana nasıl baktığını,nasıl güldüğünü,
Büyüyen bir ateş gibi sevgimizin nasıl çoğaldığını,
Ve bir gün ansızın bırakıp gidişini…
Son vedanı hatırlıyorum,gözlerime bakmadan kaçışını,
Gözlerini kalbime gömdüğünü hatırlıyorum,
Bir daha çıkamasın diye…
Çıkamadılar zaten kalbimden gözlerin,
Ölüler dirilirler mi ki gömülenler çıksın gitsin?
Gittin son bir veda ile gözü yaşlı,
Elimde resimlerin,ardından dakikalarca baktım ağlamaklı,
Sıkıldım,üzüldüm,perişan oldum ama ağlamadım…
Ağlayamadım,engel oldu gururum,engel oldu aşkım,
Uzaklara gittin,belki bir daha asla geri dönmemecesine,
Özledim seni deliler gibi,özlüyorum hala…
Sen bir yerde ben bir yerde,yinede sönmedi sevgim,
Aksine çoğaldı dağlar gibi oldu hasretim…
Hep seni hayal eder,hep seni düşünürdüm,
Sesini duyunca yaşar,duyamayınca ölürdüm,
Aradın beni aylarca bir sevgi uğruna,
Ne yazık ki ihmal edildin bir hata uğruna,
Kırıldın,ağladın,affetmiyorsun, ama hep sevdin,
Beni sevdin beni,kalbi kırık bir vefasızı,
Yine ihmal edildin yine unutuldun bir hiç uğruna,
Yine kırıldın,yine ağladın,yine affettin…
Bir daha unutuldun,sevdanla baş başa bırakıldın,
Yine kırıldın,yine ağladın ama bu sefer affetmedin…
Sevdiğini en mutlu gününde öldürdün ve ardına bakmadan gittin…
Beni benle baş başa bıraktın,
yıkıldım,üzüldüm,kırıldım…
Senden ayrılınca kaldım çaresiz,sevgisiz ve birde sensiz,
Hep sensizdim zaten ama şimdiki kadar asla değil…
Parçalanmış bir kalbe sahip oldun mu sen hiç?
Parça parça edilmiş,yıkık ve virane,bir o kadarda vefasız…
Önceleri üzüldüm,yıkıldım ama asla ağlamadım…
Geldi geçti deyip senide gözlerin gibi kalbime gömdüm…
Unuttum dedim,unutacağım dedim,unutamıyorum dedim,UNUTMAM dedim…
Önce gözlerin sonra sen çıktın kalbimden,
Bir vicdan azabıdır başladı ölü yüreğimde,
Hiçbir şey kalmadı,senden başka kalbimde,
Hatıraların,gözlerin ve sözlerin…
Şiirlerini getirdiler bana,
Beni öldüren şiirlerini…
Vefasız dediğini duydum,yıkıldım,
Düşündüm seni gecelerce daima tek başıma,
Şiirlerin öldürdü,hasretin yaktı yüreğimi,
Kırıldım,üzüldüm,yıkıldım ve en sonunda ağladım…
3 kişi ağladık sana;
ben,kalbim ve gözlerim…
Sana yandım,seni sevdim,seni hatırladım her yerde…
Belki bir gün sesini duyarım umuduyla telefon bekledim günlerce,
Telefon gelmeyip sesine hasret kalınca ağladım,ağladım,
Sana yaptıklarımı ancak o zaman anladım…
Duydum ki kalbini vermemişsin kimseye,
Olurda içinde görürler beni diye…
Benim kalbimi de istediler,ama vermedim kimseye,
Olurda içinde seni görürler diye…
Gökyüzü yıldızlar ile doluydu,ben hep seni düşünürken,
Hüzün yıldızları koydum adlarını,seni hatırlatıyorlar diye,
Aynı onlar gibi sende benden çok uzaklardaydın,
Hep göz kırpardın uzaktan,sessizce,
Bense hep seni bekledim kırık kalbim,yaşlı gözlerimle…
Bazen hayallere dalıyorum,seni düşünüp ağlıyorum,
Seni ve sevgini arıyorum hep kalbimde…
Düşmüyor adın hiç dilimden,
Öleceğim gülüm bir gün ben,senin sevginden,senin derdinden…
Bir gün göreceğim yine belki seni,
Seni,beni unutmuş,benim olmayan seni…
İşte o an aşkımın gözyaşlarını hatırlayacağım,
Ve yine bir köşeye oturup ağlayacağım…
Yemin ettim senin üstüne sevmeyim başkasını diye,
Ve her yerde,her zaman tekrarlıyorum yeminimi;
Seni unutmam için öldürseler bile,
Karşılık olarak dünyayı verseler bile,
Darağacı kurup idam etseler bile,
Senden başkasını asla sevmeyeceğim
alıntı

Özledim seni,
Özlemelerin en delisiyle,
Yokluğunda__
Kundakladım sevdanı,
Gönlümün derinliklerinde,
Susamışlığım çağlayan,
Yüreğimde__
Yalnızlığıma inat.

Hani sevdiğim,
Uzaktasın ya şimdi,
Uyurken bile tut ellerimi,
Bırakma__
Unutma sakın
Düşlerimle çakışır
Korkularım
Geceler karanlık
Duygularım saf çırılçıplak.

Benim yerime___
Rüzgârlar okşasın tenini,
Yağmurlar değsin saçlarına,
Deli özlem gözlerimde asılı,
Yüreğim avuçlarımda,
Senden tek dileğim,
Ben varken verme kendini,
Yalnızlıklara___
alıntı

Sen varken , yasadigimi biliyordum
Sen Varken , Gülmekten zevk alıyordum
Sen varken, huzurluydum
Ama şimdi?
Sen yoksun artık
Geceler ızdırap veriyor
Hayat bana dar geliyor
Gülerken bile ağlıyorum
Belkide yaşamak istemiyorum
Artık şarkıda dinlemiyorum
Çünkü onlarda seni anlatıyor
Artık resimlerede bakmıyorum
Çünkü onlarda seni anımsatıyor
Biliyor musun?
Güneşide sevmiyorum artık
Oda seni hatırlatıyor bana
Sen güneşimdin
Karanlıkları aydınlatan ışığım
Ve simdi…
Yoksun artık
Herşey karanlık
Herşey bomboş
Bir söyleyebilseydim sana
Seviyorum, gitme diyebilseydim
Eminim bu acilari çekmeyecektim
Oysa simdi yoksun, yine kaybettim
biliyorum, dönmeyeceksin bir daha
Biliyorum hersey boşuna
Ve biliyorum
Seni UNUTAMAYACAGIM asla
Doğum Günün Kutlu Olsun Bebeğim…

Hiç bir insanı unutmak, bir insandan vazgeçmek, Bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı..? Hani ölmüş gibi, hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi… Her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip ama aslında,hiç gelmeyeceğini bilmen gibi… Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek, Ama ölmüş gibi ulaşılmaz olması artık o insanın sana… Ne kadar katlanılmaz bir gerçek değil mi, sen hala bu kadar sevgili iken…? Özlemek, bu kadar özlemek, etini kemiğini yakarcasına özlemek.. Çok kötü değil mi? Bu kadar özleyip onu görememek, ona dokunamamak onu işitememek… Artık sonunun ‘di’ li hali değil mi? Biliyorsun değil mi? Ne kadar umutsuz bir arayıştır o, Kalabalık caddelerde geçen binlerce yüze bakmak… Belki bir kez daha görebilmek için o yüzü.. Belki biraz önce geçti bu kaldırımdan diye düşünmek. Belki şu an arkamda yürüyen insanların içinde bir yerde demek. Belki şu an üzerimdedir gözleri diye paranoyalar yaşamak ne zordur Değil mi? Ne kadar eritir insanı fark etmeden. Sen de biliyorsun değil mi bunları? Bir sinema koltuğunda sende iki kişi gibi oturdun mu hiç? Güzel bir cafe,keşfettiğinde, Güzel bir film seyrettiğinde, Güzel bir şarkı dinlediğinde, güzellikleri oranında eksik kaldıklarını hissettin mi? Paylaşamadığın için onunla. Hiç iki kişilik beyninle yarım insan olabildin mi? Baktığında aynada yüzünün yarısını gördüğün oldu mu hiç? Sana hayatındaki en büyük yoksunluğu yaşatandan Nefret edemediğin..Oldu mu hiç? Gözünün içine baka baka,kolunu bacağını kesen bir insanın yüzüne, Sevgi dolu bir gülümseme ile bakabildiğin zamanlar oldu mu hiç? Hayatta inandığın bütün değerleri alt üst eden birisine aşk şiirleri..Yazabildin mi? Onu içinde korumanın..seni yok etmek olduğu zamanlara,

‘FEDA OLDUN MU HİÇ …’

alıntı

Hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili, biz kendimizden başka herkesin üzüntüsünü üzüntümüz acısını acımız yaptık çünkü. Dünyanın öbür ucunda hiç tanımadığımız bir insanın göz yaşı bile içimizi parçaladı. Kedilere ağladık, kuşların yasını tuttuk… Yüreğimizin zayıflığı kimi zaman hayat karşısında bizi zayıf yaptı. Aslında ne güzel şeydir insanın insana yanması sevgili… Ne güzeldir bilmediğin birinin derdine üzülebilmek ve çare aramak. Ben bütün hayatımda hep üzüldüm, hep yandım. Yaşamak ne güzeldir be sevgili… Sevinerek, severek, sevilerek, düşünerek… Ve o vaz geçilmez sancılarını duyarak hayatın…

Yılmaz Güney