Hüzün yıldızları parlıyor bugün gökyüzünde, Bu gece yine için için yanıyorum, Oturmuş seni düşünüp ağlıyorum, Seni,gidişini,sevişini,her şeyini… Unutamıyor işte seni şu yaralı kalbim, Yaptıklarını hatırlayıp pişman oluyor… Seni düşünüyorum bu gece,karanlık gökyüzünde… Simsiyah gökyüzünde parlayan yıldızları seyrediyorum, Onları sana benzetiyorum, Kararmış kalbimin bir kenarında yanan meşale misali… Dedim ya seni düşünüyorum bu gece, Beni sevdiğini,bana nasıl baktığını,nasıl güldüğünü, Büyüyen bir ateş gibi sevgimizin nasıl çoğaldığını, Ve bir gün ansızın bırakıp gidişini… Son vedanı hatırlıyorum,gözlerime bakmadan kaçışını, Gözlerini kalbime gömdüğünü hatırlıyorum, Bir daha çıkamasın diye… Çıkamadılar zaten kalbimden gözlerin, Ölüler dirilirler mi ki gömülenler çıksın gitsin? Gittin son bir veda ile gözü yaşlı, Elimde resimlerin,ardından dakikalarca baktım ağlamaklı, Sıkıldım,üzüldüm,perişan oldum ama…

Özledim seni, Özlemelerin en delisiyle, Yokluğunda__ Kundakladım sevdanı, Gönlümün derinliklerinde, Susamışlığım çağlayan, Yüreğimde__ Yalnızlığıma inat. Hani sevdiğim, Uzaktasın ya şimdi, Uyurken bile tut ellerimi, Bırakma__ Unutma sakın Düşlerimle çakışır Korkularım Geceler karanlık Duygularım saf çırılçıplak. Benim yerime___ Rüzgârlar okşasın tenini, Yağmurlar değsin saçlarına, Deli özlem gözlerimde asılı, Yüreğim avuçlarımda, Senden tek dileğim, Ben varken verme kendini, Yalnızlıklara___ alıntı

Sen varken , yasadigimi biliyordum Sen Varken , Gülmekten zevk alıyordum Sen varken, huzurluydum Ama şimdi? Sen yoksun artık Geceler ızdırap veriyor Hayat bana dar geliyor Gülerken bile ağlıyorum Belkide yaşamak istemiyorum Artık şarkıda dinlemiyorum Çünkü onlarda seni anlatıyor Artık resimlerede bakmıyorum Çünkü onlarda seni anımsatıyor Biliyor musun? Güneşide sevmiyorum artık Oda seni hatırlatıyor bana Sen güneşimdin Karanlıkları aydınlatan ışığım Ve simdi… Yoksun artık Herşey karanlık Herşey bomboş Bir söyleyebilseydim sana Seviyorum, gitme diyebilseydim Eminim bu acilari çekmeyecektim Oysa simdi yoksun, yine kaybettim biliyorum, dönmeyeceksin bir daha Biliyorum hersey boşuna Ve biliyorum Seni UNUTAMAYACAGIM asla Doğum Günün Kutlu Olsun Bebeğim…

Hiç bir insanı unutmak, bir insandan vazgeçmek, Bir insanı hayatından sonsuza kadar çıkartmak zorunda kaldın mı..? Hani ölmüş gibi, hani uzatsan da elini tutamayacağını bilmek gibi… Her an kapından içeri gülümseyerek gireceğini bekleyip ama aslında,hiç gelmeyeceğini bilmen gibi… Ne zor şey değil mi ölmediğini bilmek, Ama ölmüş gibi ulaşılmaz olması artık o insanın sana… Ne kadar katlanılmaz bir gerçek değil mi, sen hala bu kadar sevgili iken…? Özlemek, bu kadar özlemek, etini kemiğini yakarcasına özlemek.. Çok kötü değil mi? Bu kadar özleyip onu görememek, ona dokunamamak onu işitememek… Artık sonunun ‘di’ li hali değil mi? Biliyorsun değil mi? Ne kadar umutsuz bir arayıştır o, Kalabalık caddelerde geçen binlerce yüze bakmak……

Hayat bize mutlu olma şansı vermedi sevgili, biz kendimizden başka herkesin üzüntüsünü üzüntümüz acısını acımız yaptık çünkü. Dünyanın öbür ucunda hiç tanımadığımız bir insanın göz yaşı bile içimizi parçaladı. Kedilere ağladık, kuşların yasını tuttuk… Yüreğimizin zayıflığı kimi zaman hayat karşısında bizi zayıf yaptı. Aslında ne güzel şeydir insanın insana yanması sevgili… Ne güzeldir bilmediğin birinin derdine üzülebilmek ve çare aramak. Ben bütün hayatımda hep üzüldüm, hep yandım. Yaşamak ne güzeldir be sevgili… Sevinerek, severek, sevilerek, düşünerek… Ve o vaz geçilmez sancılarını duyarak hayatın… Yılmaz Güney