Patiklinin Kaleminden

YANMI?IM… çok korkard?m birgün sende el olursun diye,a?lard?m çok korkard?m birgün sende gideceksin diye,napard?m çareyi bulamad?m sensiz olamad?m hayk?rd?m göklere feryad?m? duyuramad?m yanm???m gözlerine yanm???m sözlerine tak?l?p kalm???m hayaline sensizlik çok zor gelir tutamam kendimi bu dünya y?k?l?r üstüme

Yüre?imdeki ?u kor ate?, a?ktand?r a?ktan.. Yanmak istemiyorsan; çek git yava?tan.. Asl?nda sorarsan ben “Kal” derim,vakit erken.. Ben kal?r m?y?m kendimde, sen benden giderken.. al?nt?

Beni bozguna u?rat?p gitti?in günden beri Nefretim kabard? yüre?imde gizlice Ta??yamam bu h?nc? söylemeden sessizce Vurmal?y?m her?eyi yüzüne tüm gücümle ?imdi gel al an?lar?n? benden Durdukça ac? veriyor Gel al resimlerini benden Gördükçe içim eriyor Gitti?in gibi gel ne olur Sessizce görünmeden Ne kadar ac?n varsa al git Yava? yava? dökmeden Levent Dörter

Sonbaharda kendimi daha bir mahzun, daha bir savunmas?z, sanki bedenimden kan?m çekiliyormu? gibi hissediyorum biliyor musunuz? Garip bir huzur var sanki bedenimde. Anlatamad???m bir huzur… Belki, kendimle hesapla??rken att???m ad?mdaki, sar? yapraklar?n ?l?k rüzgârla dans?d?r beni benden alan… Gökyüzündeki garip hüzün, o karma?adaki huzur belki beni kendimden geçiren… Siz hiç sonbahara girdi?imiz ?u günlerde, parkta…