Seni bana anlatan bütün hüzünlü şarkıları idam ettim bu gece, ben de varlığın son nefesini vermekte, yaşadıklarım toz pembe bir yalan, dünyam diye bildiğim sensin geçmişimdeki en acı hatıram. Aşktı bunun adı diye acı hatıralara sarılmak yetmiyor artık, bu kadar yok olmuş,tükenmişken. Düşüncelerimden sürgün etmem gerek; Seni Senli günleri Sensizliği Sonu hüsrana gebe olan bu aşkı İşte bu yüzden; Gözlerimin aydınlığını karanlığa hapseden, Beni hiçliğe sürükleyen, Düşlerime izinsiz gelen Seni terk etmek istiyorum içimdeki hakimiyetine rağmen. Kolay olmayacağını biliyorum ama denemek istiyorum.Sana o kadar yenilmişken bir kere de kendime yenilmek çok koymaz bana.Adının geçmediği bir hikayede,teninin kokusunun ulaşmadığı memleketlerde uyanmak istiyorum,varlığına inat.Senin olmadığın bir yalnızlığa özlem,aşksız da yaşayabileceğimi gösterme telaşı…

  Açtırdım kapılarını seni sevmeyene,derinlerdeki güzellikleri görmeyene…Sevgisizliklerine hapsettim seni… Affet beni gözlerim… Sana bakmayan gözlerin esiri etti.Gülerken saçtığın ışığını zindana çevirdim… Affet beni dizlerim… Gelmez yarin yolunda beklettim.Ayakta durmaya dermansız ettim. Affet beni sözlerim… Her acı sözü yutup;hep tatlı sözler söylettim.Zehir sözlere sevgi sözlerimi ziyan ettim… Affet beni kollarım… Seni sarmayan kollara her daim açık beklettim. Gelmeyince zalim yar,sevdalara seni açmamaya yeminler ettim… Affet beni gülüşlerim…Yalancı gülmelere kanıp gönülden gülmelerimle karşılık verdirdim.Yüreğimi ağlattılar sen yine de gülmeye devam ettin… Affet beni ellerim… Uzanmaz elleri tutmanı,hiç bırakmamanı senden bekledim.Bomboş kalınca üşüdün soğukluğun yüreğime işlettin… Affet beni Yarabbim… Verdiğin bu canın hakkını veremedim… Yüreğimi bir kulun yaralamasına,gözlerimi ağlatmasına,Kollarımı bağlatmasına izin verdim… Affet…

Dakikalara inat özledim seni Ceplerime biriktirdiğim yanlızlıklarım üşütüyor ruhumu… Bir harf bile etmeyen yanlızlığımla sana en uzak kapı diplerinde bekledim seni Sana dair ne varsa Bütün yaşanan zamanlarımla dakikalara inat seni gözledim. Bildiğim kadar değil hiç bilemeyeceğim kadar yoktun yine. Senin içine aşka dair kaç kelime yerleştirebildimki… Kaç saniye yaşayabildin beni olduğum gibi. Adımı duyduğunda keşkeli cümleleri atabildinmiki hayatından ? Ağzından çıkan cümlelerin kaçı /sırf kalıplara uysun diye / düşünmeden dökülmüştü dilinden ? Kaçının öznesi benyüklemi sen olablmişti söyle bana! Sen anlıyorum dediğinde yüreğimdek sancıları gerçekten anlayablmişmiydin; Yoksa anlamadığın bekleyişlerimin geçiştirmesimiydi bu sözler İşte ben seni öyle bekledim Anlayarak Hissederek Yanarak bekledim… Yanılmışım… Hatasızım sanırken hata yapmışım seni beklerken.. Beklediğim…

Zaman sensizlikle karışınca, adı yalnızlık oluyor. En çok sözlerini özlüyorum, bir de tebessümünü. Aklıma geliyor Hiçbir şeyden mutlu olmayıp sürekli söylendiğin anlar, bir çocuk gibi dünyaya bakıp anlamayışın insanları, gülümsüyorum.Yokluğunun ağırlığı bilemezsin. En çok geceleri zor oluyor dayanmak. Susuyorum, sustuklarımı yazıyorum. Yazdıkça büyüyor hasretin, gelip yüreğimin üstüne oturuyor. Sen bensiz mutlusun belki ama bana sensizlik çok koyuyor.   Hep kenarında duruyorum hayatın, korkuyorum sensizlik itecek gün gelince beni aşağıya. Kuşatılmış bir şehir gibi, senden görünmez duvarlarla sarılı dört bir yanım, üşüyorum. Bazı geceler yağmur başlıyor, çatıya düştükçe damlalar sesleri büyüyor, ürküyorum. Yanımda olsan, sarılsam, güven duysam, olmaz mı? Olmaz, biliyorum. Biz bir türlü olamıyoruz. Bizden daha büyük olan şey, neyse…