yarası derin sevdaya aşk sürdüm ben sevgili
seni sızlayan yanık türkülere meyil ettim
çaresizliğin senofomisi çınlarken kulaklarımda
aşk sözleri dökülüyordu lisanımda . . . .

öylediyaa
nasılda gidişini izleyen gözlere ev sahipliği yaptı gözlerim
ve nasılda acını içine bastı yüreğim
yaramın dermamnı sensin işte
buram buram sen kokarken ellerim
nasıl bi başkasına tut derim
gözlerimin ışıltısıda sensin sevgili
seninle doluyken göz bebeklerim
nasıl başka bir renge bulandırmamı beklersin benden. . . .

unutsun demişsin ?

ben seni unutamam sevgili
acın yüreğime kardeş olsunki unutmam işte
sevgin hergün yeniden çaglasada benliğimde
ben seni unutamam sevgili . . .

zamanla alışır demişsin ardımdan ?

hangi zaman sevgili
herdaim bende ya sana beş kalan ya seni beş geçendenmi bahsediyorsun ?
yada senden sonra anlamı olmayan takvim yapraklarındanmı sevgili
oysa benim için artık hergün aynı
hergün sensiliğin ertesi gününü yaşıyorum ben sevgili . . . .

mevsimde kar etmiyor artık
oda sensilikte anlamını yitridi
ne dökülen yaprakların
nede yeniden açan yaprakların anlamıda kalmadı benim için
yagmurlarda artık yagmıyor üstüme sevgili
sen açmadıgın yüreğimde sele batsam neye yararkii . . .

son kullanma tarihi geçmiş insan gibiyim şimdi
çölde susuz kalmış umman kuşu misali
barışa hasret halkı temsil ediyor yüreğim
hasretliğine bulandım sevgili . . . .

gel ve derin derin bak gözlerime
aynan benim emin ol beni göreceksin kendinde . . .

tut son birkez olsun ellerimden kokun gittiyse kes kopar razıyım sevgili
yüreğimde açan çaglayanlar timsali
hergün yeniden doguyorsun yüreğimde ,
s e v g i l i . . . . . . .

Şair’in Kalemi___///