Nöbet tutarken uykularım gecenin ayazına,
İçimde her saat sen bitersin…!
Yaşanmamış sevdalarım küsüp gitmiş geceye,
Ve her haykırışla ben biterim…!
…
Mutluluk saklanmış bana inat,
Ben bittim be sevgili ben bittim,
Ve küllerimden de sen bittin…!
Deniz Gibi Çekilmişiz ama Tuzumuzu Bırakmışız …
Hoş Geldiniz UZAKÜLKE. Bir şeylerin yanlış gitmeye başladığı daha o ilk anda neler hissedilir, doğrusu pek bilinmez ama yine de sonsuz bir özlem, bir hasretle bizi çeken bir Uzak Ülke’yi düşünürüz hep, bir “en” son olarak.
Düşlerimiz vardır bir yerlerde, saklıdır herkesten, bazen kendimizden bile. Herkesin düşleri vardır bir yerlerde… yakalanmayı bekler, kendimizden habersiz, bir Uzak Ülke’yi düşleriz… Uzakta, doğusunda düşlerimizin. Asla, asla, asla varamadığımız bir yerlerde.
Burası, o düş ülke değil, olamaz da. Burası, bilgisayarların soğuk gerçekliğinde, akım yoğunlukları arasında bir “kurtarılmış bölge” olabilir olsa olsa…
Uzak Ülke’ye dair söylenebilecek ilk şeylerden biri çok uzak olmasıdır. Bunun için bir toprak parçasını baz almak çok yanlış olur.
Uzak Ülke’yi bulmak oldukça zamanımı aldı benim. Uzak Ülke’ye ulaşmaya çalışırken bile hep orayı hayal etmek bize daha hızlı yol aldırır. İçinizdeki umutları paylaşmaya dair isteğiniz var ise Uzak Ülke’yi bulmak için Kuzey Yıldızı doğrultusunda ilerleyin. Mutlaka bulacaksınız. Buna inanın.
Uzak Ülke’ye vardığınızda, buna alıştığınız zaman gözlerinizi kapatmanız bile yeterli olabilir, paylaşmanın zevkine varın. Uzak Ülke’nin her bir yerinde sizi dinlemek isteyen veya size bir şey anlatmak isteyen insanlar olacaktır. Çoğu zaman sadece insanlar olmayacaktır. Yoldan geçerken gördüğünüz bir ağaç bile size bir şeyler anlatmak ister.
Uzak Ülke’de gece bir farklıdır. Korkacağınız bir şey yoktur. Size umudu anlatmak isteyen, karanlık gökyüzünü süsleyen nice yıldızlar vardır. Sizin umutlarınızı da onlara taşır yıldız meltemi.
Her şey gözlerinizi açtığınızda biter. Ulaşabileceğinizden daha yakın bir ülkeden ayrılmış, gerçekliğin kaybolmuşluğundan geri dönmüşündür. Uzak Ülke’ye dönme umuduyla.
Bir başka mekan bir başka zaman
YÜREĞİNİZİ ISITMAK İÇİN SADECE UZAKULKE ATEŞİ YETER…
Babası yeni evlenen oğlunun evine tebriğe gider…
Oturunca bir beyaz kâğıt, bir kalem ve bir silgi getirmesini istedi.
Genç: “Niçin?” dedi.
Baba: “Hele sen getir.” dedi.
Genç, kalem ve kâğıdı getirdi…
Silgi bulamamıştı.
Babası: “Koş bir silgi satın alıver”, dedi.
Oğlu epey şaşırmıştı, ama dışarı çıktı, bir silgi satın alıp getirdi, babasının yanına oturdu.
Babası: “Yaz,” dedi.
Genç: “Ne yazayım?”
Baba: “İstediğini yaz.”
Genç bir cümle yazdı.
Baba: “Şimdi onu sil.”
Oğlu sildi.
Baba: “Bir cümle daha yaz.”
Oğlu: “Allah aşkına baba, ne istiyorsun ki?”
Baba: “Yaz bir daha.”
Oğlu yazdı.
Baba: “Sil,” dedi.
Oğlu sildi.
Baba yine: “Yaz,” dedi.
Oğlu: “Allah aşkına desene baba, ne bu?”
Baba: “Hele sen yaz”
Oğlu yazdı.
Baba: “Sil,” dedi.
Oğlu tekrar sildi…
Baba sordu: “Kâğıt hala beyaz mı?”
Oğlu: “Evet. Ama mesele nedir?”
Baba oğlunun omzuna vurdu ve:
“İşte evlilik de böyledir, bir silgiye ihtiyacı vardır…
Evlilikte hanımından göreceğin ve hoşuna gitmeyecek bazı durumları silmek için bir silgi taşımalısın yanında…
Hanımın da öyle bir silgi taşımalı beraberinde, senden sadır olacak ve hoşuna gitmeyecek şeyleri silmek için.
Zira evlilik sayfası bir kaç gün içinde kapkara olacak…
Kadının huyu para yokken; erkeğin huyu da para çokken anlaşılırmış.
Her halükârda sınavda olduğunu unutma…
Sınavı kaybedersen, iki cihanın da harap olur.
Eşinden sevgi ve saygı bekliyorsan; Sen de ona göstereceksin.
Almadan vermek Allah’a aittir.
SİLGİ VE BİLGİ
ikisi de 5 harftir.
Başlarındaki harfleri atarsak geriye ilgi kalır.
İlgi olmadan ne silgiye ne de bilgiye ulaşabilirsin…
Kırılır için
Yıkılmasını izlersin onca emeklerinin susar bişey diyemez lisanın,içinin derinliklerine yüklediğin sevda kâr kalır sana,yitip gidenlerde cabası
İlk durağın neresiydi sahi
Hangi vazgeçemediklerin hatrında kaldı onca çayı ve sigarayı boşa harcadığın uykusuz kaldığın geceleri düşün,
Delhizlerden yuvarlanıp alal aşağı olmuş,
Örselenmiş ökçende birikmiş onca heceleri düşünde gel bana sevgili,
Sensizliğinde boşa harcayacak ne bir sigaram kaldı nede demi tutan çay’ım . . .
Öyle işte
Murat Özçelik . . .