ANLAYAMAMIŞIM HİÇ..! Hiç anlayamamışım hiç,şimdiye kadar karanlığın anlamını Oysa karanlıklardan daha kara Mapushane’nin beyaz camları Duvarlar öylesine mana dolu öylesine anlamlı… Gelde şarkı söyle. Birden dirildi içimdeki ölü düşler İçimi kaplayıverdi gerçek güzellikler Maddemi ağır yoksa mana mı? Şimdi anlıyorum mana’nın ağırlığını Bir ömrün hesabını veriyorken içeride:sanki üşüdüğümü hissediyorum Soğuk gerçekten soğukmu,yoksa hasretin acısımı? Özlemin ve anlamını bilmediğim duyguları keşfederken Şimdi hissediyorum senin yokluğunu… Bu demir ranzalar kimbilir neler dinledi, Duygularıma şimdi ranza yatak ve demir parmaklıklar eklendi. Geride bıraktığım boş bir dostluk, İçimde tuhaf bir burukluk Bir ihtilal kadar yalnızım. Dinlerken içeride yatanları:hayatın felsefesini yapıyor… Özgürlüğü ve okuduklarımın anlamını daha iyi anlıyorum. Etrafımdaki yükselen duvarlara bakıyorum, Bulunduğum yerin karantina…